Dün akşam çocukları okuldan aldım eve doğru gidiyoruz.
Zeynep: anneciğim bugün çok güzel bir şey oldu.
ben: ne oldu zeynebim ?
Zeynep: öğretmen sınıfa "atmosfer" nedir ? neye benzer ? diye sordu. Ben parmağımı kaldırdım. "dünyamız portakala, portakalın etrafındaki kabuk ise atmosfere benzer" dedim. Öğretmenimiz "bunu nasıl akıl ettin Zeynep ?" diye sordu. ben de "geçen sene 1. sınıfta okurken siz böyle anlatmıştınız" dedim. Öğretmen yanıma gelip beni yanaklarımdan öptü ve "ben bu çocuklara cuma anlattıklarımı pazartesiye unutuyorlar. sen benim geçen sene anlattıklarımı bile hatırlıyorsun. aferin sana" dedi.
Ben: oyy canım benim.. seninle gurur duyuyorum kuzum benim.
-bu arada Deniz hemen atlar konuya-
Deniz: anneciğim bugün benim için de güzel bir şey oldu.
Ben: ne oldu denizim ?
Deniz: öğretmenimiz "tutumluluk" üzerine yazı yazın dedi . hepimiz bir şeyler yazdık. yanımdan geçerken benim yazdıklarımı içinden okudu ve benim sınıfa yüksek sesle okumamı istedi. ben de okudum. öğretmenim bana "aferin" dedi.
Ben: öyle mi ? ne güzel. peki ne yazmıştın bu konuda ?
Deniz: tutumlu olmanın ne kadar önemli olduğunu yazmıştım. ama en güzel kısmı son cümledeydi.
Ben: merak ettim. ne yazdın son cümlede ?
Deniz: dünyamızın geleceği için, herkes hatta bir kral bile (kral kelimesini üzerine bastırılarak söylüyor) tutumlu olmak zorundadır.
Ben: (içimden : deniz hala prenseslerin ve kralların var olduğu bir dünya hayal ediyor) :))
bu hayalperest kime çekti yaaa... annesi bu kadar gerçekçiyken kızı hayretler içinde bırakıyo insanı.. zeynep de her zamanki gibi ciiinnn :))
YanıtlaSiltuğbacım, tabiki zekanın tamamı anneden geçiyor :) hayal gücü ise bşr zamanlar benim de vardı.. :))))
YanıtlaSil